Alweer een heerlijk album op Alfa Music en weer met alleen een Italiaanse tekst, als ze ook buiten Italië aan de weg willen timmeren waarom dan toch volharden met het Italiaans, een kleine moeite om er ook een Engelstalige tekst bij te vermelden dunkt mij. Maar het web biedt uitkomst, Giampaolo Ascolese (1955) volgt in 1980 een speciale cursus aan het roemruchte Berklee College of Music in Boston, bij terugkeer in Italië word hij lid van Enrico Pieranunzi’s Space Jazz Trio, te zelfder tijd werd hij lid van Nunzio Rotondo’s Kwintet. Hij studeerde af in percussie instrumenten aan het conservatorium “A Casella” in L’ Aquila (Italië). Hij nam deel aan de soundtracks voor drie films van Evan Lurie en ook voor de films van Sergio Leone. Hij werkte mee aan 76 albums waarop hij speelt als begeleider, als gastartiest of solo. Hij speelde met tientallen grote Amerikaanse jazzmusici tijdens hun verblijf in Italië zoals Chet Baker, Lee Konitz, Barney Kessel, Johnny Griffin, Ray Bryant e.v.a. Hij was en is de drummer van de Amerikaanse pianist Mike Melillo, met hem maakte hij 6 albums. Ook in de klassieke muziek is hij actief en maakte albums met de muziek van Claude Bolling en Astor Piazolla. Ook in de populaire muziek is hij actief, in 2007 werd hij uitgenodigd met het project “Let it Be…atles” ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van Sgt. Pepper’s in het Auditorium Parco della Musica in Rome. Behalve drummer en percussionist is hij ook marimba speler en vibrafonist.

Dit album geeft een overzicht van de 60-jarige carrière van Giampolo Ascolese het betreft opnames van hem met diverse formaties variërend van 1981 tot 2021 met steeds wisselende samenstellingen en dat heeft geleid tot een interessant en afwisselend album van een hoge kwaliteit. Het album begint met de oudste opname, het is een amateur opname van het Sal Nistico Quartet “life” in Bologna uit 1981, te horen zijn Sal Nistico (tenorsax), Enrico Pieranunzi (piano), Enzo Pietropaoli (contrabas) en Giampaolo Ascolese (drums), gespeeld wordt “Shaw ‘Nuff” van Parker en Gillespie, de geluidskwaliteit valt mee. Het Nicola Arigliano Quartet is de volgende, ook life maar professioneel opgenomen, het betreft het bekende “The Lady is a Tramp” van Rodgers en Hart, gezongen door Arigliano met Riccardo Biseo (piano, Massimo Moriconi (contrbas) en Ascolese (drums).

Uit 2004 stamt “Fast City” van Ascolese met hem zelf op drums, percussie en marimba en Giancarlo Maurino (sopraansax), Riccardo Fassi (piano), Enrico Rava (trompet), Massimo Moriconi (contrabas) en Rodolfo Rossi (perc., marimba). Ik zal niet alle 13 nummers gaan duiden maar een paar favorieten zoals “Evidence” van Thelonius Monk door het Bopcentric Trio met Mike Melillo (piano), Elio Tatti (contraas) en Ascolese (drums) opgenomen live in Casole d’Elsa in 2019, is wel het vermelden waard, een prijzenswaardige versie. Zo zijn er nog meer zeer interessante nummers te beluisteren zoals bijvoorbeeld “My heart for Art” als eerbetoon aan Art Blakey met “Caravan” van Duke Ellington en ”This is for Albert” van Wayne Shorter, beide uit 2021 met o.a. Claudia Corvini (trompet), Mauro Verrone (altsax),Andrea Beneventano (piano), Luca Franco (contrabas) en Ascolese (perc.,drums en xilofoon) en met afsluiter “ `Quasi L’Alba” uit 2021 met Giampaolo op marimba, vibrafoon en vocaal, een uitermate geslaagd album dat eigenlijk zijn succes zou moeten vinden op de Europese markt maar gezien de Italiaanse hoestekst meen ik dat te betwijfelen, helaas.

Jan van Leersum.